رابرت بونفيليو نوازنده سازدهني

اولين سازدهني را در كودكي ، و در جوراب هداياي كريسمس دريافت نمود . زماني كه دبيرستاني بود عاشق موسيقي بلوز شد و شروع به كپي كردن كارهاي قهرمانانش –بيشتر از همه ساني بوي ويليامسون و جونيور ولز (Sonny Boy Williamson Junior Wells, )– نمود . بعد از اتمام دبيرستان وارد دانشگاه آريزونا شد و مدرك ليسانس شيمي را دريافت نمود. اما موسيقي علاقه اصلي او بود بنابراين به نيويورك رفت تا در دانشكده موسيقي مَنس ، آهنگسازي را بياموزد . پس از دريافت مدرك ليسانس موسيقي از دانشكده مَنِس وارد مدرسه موسيقي منهتن شد و موفق به دريافت درجه استادي از آنجا گرديد. بونفيليو در حين تحصيلات و در ابتداي حرفه اش ، درآمد خود را از اجرا در آگهي هاي تجاري و نمايش هاي تلويزيوني و راديويي عادي – مانند آرزوي رايان Ryan’s Hope) ( و بيمارستان عمومي(General Hospital ( وهمچنين از اجرا در فيلم هايي مانند كرامر بر عليه كرامر(Kramer vs. Kramer )و مكان هايي در قلب ( (Places in the Heart – كسب مي نمود.

در اين زمان بود كه بونفيليو شانس تحصيل در حضور اساتيد بسيار معروف را پيدا كرد .او ۵ سال را صرف يادگيري هارمونيكا در كنار چمبر هانگ نمود و ۱۲ سال تحت تعليم اندرو لوليا – فلوت زن اصلي باله نيويورك (New York City Ballet )- قرار گرفت .واين در حالي بود كه وي به طور همزمان در مدرسه موسيقي منهتن توسط اساتيد آهنگسازي معروفي همچون جان كيج ، آرون كاپلند و چارلز ورينن (John Cage, Aaron Copland, and Charles Wuorinen) تعليم مي ديد. روزنامه لس انجلس تايمز در سال ۱۹۹۳ مقاله اي از بونفيليو چاپ نمود كه وي به كريس پسلز (Chris Pasles) گفته بود:

در حقيقت اين ورينن بود كه به من گفته بود با هارمونيكا ، به خاطر جايگاه ويژه اي كه دارد ،بيشتر سر و كار خواهم داشت تا آهنگسازي! “

رابرت بونفيليو
رابرت بونفيليو

جايگاهي كه نوازندگان هارمونيكا – موسيقي كلاسيك اسبقي همچون لري ادلر (Larry Adler) ، پدر موسيقي سازدهني كلاسيك در امريكا ، و جان سباستين (John Sebastian) ،( پدر جان بي . سباستين از Lovin’ Spoonful ) داشتند . هر دو كنسرت هاي هارمونيكا از آهنگسازاني همچون : , Alan Hovhaness, Henry Cowell, Alexander Tcherepnin, Heitor Villa-Lobos, Ralph Vaughan Williams, Darius Milhaud, Malcolm Arnold را اجرا نموده اند . بونفيليو كار تمامي اين افراد را ادغام و در اجراهاي خود قرار داده و علاوه بر آن كارهاي :

Gordon Jacob (Five Pieces for Harmonica and String Orchestra), Norman Dello Joio (Concertino for Harmonica and Orchestra), Arthur Benjamin (Harmonica Concerto) را نيز اجرا كرده است . بونفيليو در سال ۱۹۸۶ ، به همراه اركستر فيلهارمونيك بروكلين ، به رهبري لوكاس فاس (Lukas Foss ) اولين اجراي جهاني كنسرت هارمونيكاي Cowell را در شهر نيويورك به نمايش گذاشت. اين كنسرت در اصل در سال ۱۹۶۲ براي سباستين نوشته شده بود كه پس از آن چنان بيمار شد كه نتوانست آن را اجرا كند. بونفيليو همچنين كنسرت هاي Cowell و Villa-Lobos را ضبط كرد كه مورد اخير قطعه معروف او به حساب مي آيد. بونفيليو در روزنامه لس آنجلس تايمز در مورد همكاران قديمي تر خود چنين اظهار مي كند كه: ” آنچه من انجام مي دهم انتخاب كردن در جايي است كه سباستين و ادلر دست كشيده اند. پيشرفت هاي فني و مانند آن، همانند هر چيز ديگري وجود داشته است.” بونفيليو نه تنها علاقه خود نسبت به بلوز كه آن را بيش از هر سبك ديگري در موسيقي دوست دارد رها نمي كند بلكه سعي نمود تا با منتشر كردن مجموعه اي از سازدهني، موسيقي بلوز را به مخاطبان موسيقي كلاسيك معرفي كند. اين شيوه چنان موفقيت آميز بود كه در اواخر دهه ۱۹۸۰ با كمك RCA (Radio Corporation of America ) دو سي دي بلوز را منتشر نمود. آلبوم اول او Villa-Lobos Harmonica Concerto ، توسط New York Chamber Symphony پشتيباني شد. ,William Ratliff در روزنامه لس آنجلس تايمز با مروري بر اين آلبوم نوشت: ” بونفيليو چنان آهنگين، دل نشين، جذاب و زنده مي نوازد كه به ندرت با سازدهني همخواني دارد.